Wat betekent genezing nu eigenlijk?
Genezing van MS? Ik ? Ooit?
Ik merkte dat ik alleen maar bezig was met de toekomst. Want wat nou als ik straks echt geen plekjes meer had op de MRI – scan? Wauw…voor mijn gevoel zou ik dan een voorbeeld zijn voor anderen. Maar ja, daar was ik nu nog niet. En dus blokkeerde er iets. Krampachtig bezig met veranderingen doorvoeren; anders eten, mediteren, wandelen, alles om zo fit mogelijk te worden.
Ik vergat iets belangrijks…..het NU. Ik leefde niet meer in het hier en nu. En in feite was ik weer bezig met het afkeuren van mezelf. Want ergens vond ik mezelf nu nog niet goed genoeg. Mijn oude valkuil was gewoon weer heel sneaky terug geglipt en ik was er met open ogen ingetrapt.
Ik verslond boeken over de LAW of attraction waarin wordt gesproken over het aantrekken van alles wat je maar wilt. En ik was ervan overtuigd dat IK mijn MS ECHT kon genezen.
Het werd een soort bewijsdrang, waarin ik mijn ogen sloot voor de realiteit. Waarin ik alleen maar bezig was om mijn beste versie van mezelf te laten zien en daar vanuit wilskracht veranderingen mee te willen bewerkstellingen.
Ik besloot dat ik mezelf gezond neer wilde zetten. Ik besloot elke dag positieve mantra’s op te zeggen, meditaties te doen waarin ik de mooiste versie van mezelf voor me zag. Om super gezond te eten en mijn lichaam op alle vlakken te helpen.
Ik snapte er niets van, genezing, hoe dan?
Ik snapte er niets van….ik deed werkelijk ALLES, maar nog steeds bleef ik moe als ik lang achter elkaar werkte. Nog steeds werd ik duizelig als ik te lang in een drukke ruimte liep. Nog steeds waren mijn benen erg moe als ik lange wandelingen maakte. En dus had ik het gevoel dat ik faalde.
Ik voelde me velen malen beter dan voorheen, ,maar nog steeds had ik beperkingen in het NU. Wat betekende dit ? Was ik toch weer te streng geweest voor mezelf? Had ik mezelf opnieuw in hokjes vastgezet? Waarom wilde ik dit zo graag? Waarom moest ik persé bewijzen dat je MS kunt genezen. En ….van wie moest ik dat eigenlijk?
Ik besloot om het onderwerp genezing te laten rusten
Ik besloot om het te laten rusten. Om vooral mezelf eens te observeren. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat ik mezelf had geïdentificeerd met mijn ziekte en mijn lichaam. Ik liet het daarvanaf hangen. De waardering en het feit of ik kon genezen.
Genezen betekent dat je innerlijk vrij bent. Los van wat er in het NU aan de hand is. Een rust kunnen voelen, ook als sta je midden in de storm van een orkaan. Er geen oordeel over hebben. Het niet anders willen. Het niet willen forceren. Het er gewoon laten zijn. En vanuit daar…..is er zoveel mogelijk.
Hoe doe je dat genezen?
Maar hoe doe je dat? Hoe kom je daar? Hoe verschuif je dat perspectief van buiten naar binnen? Van ego naar ziel?
Waarom moet het anders? Waarom zou anders beter zijn dan dit? Het heeft te maken met niet accepteren van de situatie. Vanuit wilskrachten blijven vechten. Geen vertrouwen in de toekomst nu het opeens anders is. Terwijl je er, als je anders leert kijken, zoveel van kunt leren.
Maar ja, zeg dat maar eens tegen iemand die net te horen heeft gekregen dat hij of zij ongeneeslijk ziek is of verlamd? Daar leg je je niet zomaar bij neer. En toch is dat de enige manier.
Omarm je eigen lot
Hoe vreselijk moeilijk ook. Het omarmen van je eigen lot. En tegelijkertijd beseffen dat je binnen jouw eigen leven elk moment de keuze hebt om het anders te zien of te ervaren.
Eén van de dingen die mij enorm heeft geholpen in dit proces, is het loskomen van mijn eigen verhalen. De Vragen naar Vrijheid die ik mocht leren van Linda Rood is een fantastisch hulpmiddel om in 1 sessie die verhalen te doorzien.
Ben je benieuwd of ik iets voor jou kan betekenen, stuur me een berichtje
