Keuzes maken die anders zijn dan voorheen. Het is niet heel makkelijk. Ik zie vaak dat mensen om me heen vast blijven houden aan hoe alles “hoort” of een soort ideaalbeeld proberen na te leven:
- Fulltime werken en een goede moeder zijn dat is een heel lastige combinatie, zeker als je dan ook nog eens het huishouden wilt bijhouden, wilt sporten en je sociale contacten wilt onderhouden.
- Blijven werken als je (chronisch) ziek bent, terwijl dat eigenlijk niet lukt en dan thuis elke avond doodmoe en verdrietig op de bank of in je bed liggen en merken dat je steeds minder leuke dingen kunt doen met je gezin of vrienden.
- Je relatie ,waarin je niet gelukkig bent, in stand houden vanwege de kinderen, het financiële plaatje of uit angst om alleen te zijn.
- Een studie volgen of een bepaalde sport beoefenen omdat je ouders dat nu eenmaal zo graag willen, maar waar je diep in je hart niet gelukkig van wordt.
- Alles alleen willen doen, alle ballen hooghouden en geen hulp van anderen inschakelen, omdat je aan de buitenwereld wilt laten zien hoe “sterk” je bent.
Het voelt onwennig en dus blijf je zitten waar je zit
Het goede nieuws is dat er altijd een oplossing te vinden is, maar vaak is dat iets anders dan jij gewend bent en dat voelt onwennig. Je weet niet hoe je daarmee om moet gaan, je ziet het niet zitten, je ziet allerlei beren op de weg, je bent bang, je voelt je alleen, je voelt je schuldig, egoïstisch en ga zo maar door. Het lijkt onmogelijk en dus blijf je zitten waar je zit en tegen dezelfde dingen aanlopen.
Mijn diagnose “hielp” mij een handje om andere keuzes te maken
In mijn geval heeft de diagnose MS mij hierbij “geholpen.” Ik werd als het ware gedwongen om dingen anders te doen. Dat is zeker niet vanzelf gegaan; ik heb hulp gezocht van artsen, psychologen, revalidatieartsen, ergotherapeuten, coaches, masseuses, alternatieve genezers enz. Als ik nu terugkijk, was dat een heel traject waarin alle emoties keihard voorbij zijn gekomen, maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Het heeft me gebracht waar ik nu sta en daar ben ik trots op. Als ik die stappen niet had gezet, als ik mijn verwachtingen niet had bijgesteld, was ik nu een verbitterd, verdrietig, gefrustreerd persoon geweest. En dat was één ding dat ik zeker wist, ik wilde genieten! Genieten van het leven, van alle dingen die er zijn.
De enige die hier invloed op kan hebben, dat ben jij. Durf andere stappen te nemen, durf patronen te doorbreken en je focus bij te stellen. Het zal je zoveel opleveren! En nee, natuurlijk gaat dat niet in een keer, maar als je nu niet begint met de eerste stap, wanneer dan wel?
Welke ( eerste ) stap durf jij te zetten?
