“Mijn leven is interessanter geworden vanaf het moment dat ik stopte met denken dat het interessant moest zijn.” Herkenbaar??
Dit klinkt een beetje stom misschien,maar het voelt wel zo. Sinds ik in 2015 de diagnose MS kreeg, werd mijn leven anders,heel anders. Minder hectisch, minder werken,ander werk, minder rennen en vliegen, en rust….veel rust. Inmiddels ben ik eraan gewend en het klinkt waarschijnlijk heel raar wat ik nu schrijf, maar het leven dat ik op dit moment leid, past meer bij mij dan het leven dat ik hiervoor leidde. Misschien herken je dat wel, dat er eerst iets moet gebeuren voordat je inziet, dat je met iets bezig was, waar jij je diep van binnen misschien niet altijd even gelukkig bij voelde.
Ben ik veranderd door de MS?
De afgelopen drie jaar heb ik regelmatig te horen gekregen:”Ik vond jou altijd al snel moe, jij hield nooit van verjaardagen en drukte enz.” Toen ik de diagnose MS kreeg, leken al die dingen op hun plaats te vallen. Alsof het “normaal” is dat je wel van een druk leven houdt, altijd maar doorgaat en weinig momenten van rust in je leven hebt. De laatste tijd heb ik hier veel over nagedacht….ben ik veranderd door de MS of heeft de MS mij juist dichter bij mezelf gebracht?
“De ware kunst van het leven is niet het weten maar het omarmen van het mysterie”
Ik vond het veilig om me te verschuilen achter mijn diagnose
Ik vind het eerlijk gezegd nu soms best fijn dat ik me af en toe kan verschuilen achter mijn diagnose. Het was voor mij blijkbaar nodig om een reden te hebben om bepaalde zaken niet te doen.Ergens eerder weg te gaan of om een lege agenda te hebben.Ik was altijd bezig met de vraag wat anderen van mij denken. Bang voor een oordeel zoals dat ik saai ben.Als ik nu ergens niet ben, omdat ik dat te druk vind, kijkt niemand daar (meer) vreemd van op.Dat geeft mij een fijner gevoel.
De laatste tijd voel ik me een stuk beter. Fitter en vooral helderder in mijn hoofd. Komt dit omdat ik nu veel rustiger leef? Betekent dit dan dat ik weer meer dingen “moet” gaan doen? Ik wil dat helemaal niet. En ik besef steeds meer dat ik daar geen enkele reden voor nodig heb.
Ik houd van de rust, het niet altijd iets moeten doen. Het gevoel is er dat ik nu veel meer van het leven geniet. Ik word me hier steeds meer bewust van. Van mijn eigen gedachten, maar ook van de dingen waar ik echt gelukkig van word. Ik ben daar de MS dankbaar voor; gek maar waar!
“Het leven leiden dat het jouwe is. Voluit ervaren. Daar gaat het om.”
