“Lekker weekend gehad? ” “Nog wat leuks gedaan dit weekend? ” Zomaar wat standaard vragen die ik vaak voorbij hoor komen. Ik dacht er eens over na. Hoezo moet het altijd leuk zijn? Er zijn toch ook gewoon dagen / weekenden / periodes dat het leven even niet leuk is? Daar krijgt iedereen op den duur wel eens mee te maken denk ik.Het lijkt soms alsof dat niet oké is. Een soort surrealistisch beeld van het leven waarin het altijd maar goed moet gaan, of leuk moet zijn.
Laatst sprak ik met iemand over dit onderwerp en zij zei tegen mij : “Als je leven altijd hetzelfde is, dan betekent het dat je niet LEEFT. Hoogtepunten ontstaan vaak omdat je ook slechtere tijden hebt gekend en juist omdat je een mindere periode hebt gehad, waardeer je vaak de dingen die normaal gesproken zo normaal lijken, weer meer.”
Toch lijkt het alsof er een soort taboe heerst om aan te geven dat het niet goed gaat. Als je iets naars hebt meegemaakt,tonen mensen in de beginfase nog begrip als het gaat om tijd om te rouwen.Maar hoe vaak hoor je na een tijdje sommige mensen niet zeggen: “Dat heeft nu wel lang genoeg geduurd toch, kom op het leven gaat door! ” Tenenkrommend dat soort opmerkingen vind ik. Iedereen is anders en elke persoon gaat op een andere manier om met tegenslagen. Ik denk dat de schone schijn ophouden naar de buitenwereld misschien nog wel zwaarder is dan het feit dat je je soms gewoon even *** voelt.
Persoonlijk geeft het mij steeds meer rust dat ik gevoelens die ik heb, ook mag toelaten. Ik vind dat ik soms gewoon mag balen, boos of gefrustreerd mag zijn. En het grappige is, dat wanneer ik deze gevoelens even toelaat, en ze niet veroordeel vanuit het maatschappelijke oogpunt dat het leven altijd leuk moet zijn, dan verdwijnen ze ook veel sneller. Pas als ik ga denken dat ik met niet rot, verdrietig, eenzaam of wat dan ook mag voelen, (omdat ik nog zoveel moois heb waar ik wel van kan genieten) dan blijft dat nare gevoel veel langer hangen. Als het ware veroordeel ik mijn eigen gevoelens. Het heeft bij mij wel een tijd geduurd, voordat ik hier een weg in had gevonden, maar het gaat steeds beter.
Op sommige dagen voel ik me gewoon rot, dat hoort bij het leven. Inmiddels weet ik dat er altijd weer mooie en goede dagen komen…..that’s life :)!
