Ik denk dat wij mensen best wel eigenwijs zijn. We weten het allemaal prima uit te leggen met woorden, maar zodra het over gevoelens gaat, schieten woorden vaak te kort. Uitleggen wat en hoe je je voelt, is nu eenmaal niet zo makkelijk. En ieder mens is anders, dus wat jij voelt, hoeft voor iemand anders helemaal niet zo te zijn. Toch denk ik dat als wij wat vaker zouden uitspreken wat voor gevoel wij ergens bij hebben er een hoop miscommunicatie voorkomen zou kunnen worden. Als ik ergens teleurgesteld in ben, kan het heel goed zo zijn dat iemand anders zich daar niets bij kan voorstellen. En niet alles is nu eenmaal af te lezen uit lichaamstaal of – houding.
Sinds ik ziek ben geworden heb ik geleerd om dingen vaker uit te spreken. Ik was er nogal goed in om alles zelf op te lossen en dingen gewoon voor mezelf te houden. Nog steeds ga ik confrontaties liever uit de weg, maar ik kom er ook steeds vaker achter dat het een aanname van mijzelf is om te denken dat er bij het uitspreken van gevoel altijd een confrontatie ontstaat. Ik ga er niet meer vanzelfsprekend vanuit dat anderen mijn gedachten, of mijn non – verbale houding snappen. En ik moet toegeven dat dit heel erg veel oplevert. Waar ik voorheen wel eens avonden gefrustreerd zat te hopen op begrip van bijvoorbeeld mijn man, spreek ik het nu gewoon uit. Dat zorgt voor een heel andere mindset en dus ook een ander gevoel in je lichaam. Contacten worden hierdoor ook anders; eerlijker en oprechter en dat is natuurlijk super fijn.
Dingen opkroppen helpt niet. Het slaat op in je lichaam en daardoor voel je je vaak niet fijn. Je gaat extra veel eten, drinken, shoppen, roken of andere dingen doen waar je diep van binnen niet gelukkig van wordt en uiteindelijk lost het niets op. Het probeert het nare gevoel in je lijf alleen maar op te vullen.Vroeger kon ik helemaal niet makkelijk huilen. Ik vond altijd dat ik sterk moest zijn en daar hoorden tranen niet bij, maar wat ben ik blij dat ik het nu steeds beter kan.
Tegenwoordig voel ik me juist een beetje een huilebalk. Gisteren nog bij de film Peter en de draak, rolden er dikke tranen over mijn wangen. Maar de opluchting die ik daarna voel, geeft zoveel ruimte in mijn lichaam. Stom hoe zoiets werkt. Hoe vaak zie ik mensen die tranen in hun ogen krijgen, snel die traantjes wegvegen en zich verontschuldigen. Waarvoor? Tranen bestaan niet voor niets. Los van het feit dat ze je ogen schoonspoelen, geloof ik er ook in dat ze ervoor zorgen dat je emoties een plek kunt geven. Af en toe als ik alleen in de auto rijd en er komt een mooi nummer op de radio, kan ik zomaar in tranen uitbarsten. Onhandig is wel de mascara die elke keer uit liep, dus vandaar dat ik nu voor de waterproof variant ben gegaan. 🙂
