Zelfliefde
Zelfliefde, ik ben heel benieuwd waar jij als eerste aan denkt bij dit woord. Is het egoïsme of is het echt liefde voor jezelf. En vind jij dat makkelijk of roept het direct een beetje weerstand of een ongemakkelijk gevoel bij je op?
Vandaag staat in het teken van zelfliefde en jullie zitten hier met een bepaalde reden. Je voelde je op de een of andere manier aangetrokken tot dit evenement.
Misschien is het een onderwerp dat je interesseert of een onderwerp waar je mee wilt doen.
Ik wil jullie vandaag meenemen in mijn verhaal. Hoe ik tot het inzicht kwam dat zelfliefde niets te maken heeft met egoïsme, maar met zelfbehoud. Maar ook met compassie. Want heel vaak zijn we zo ongelooflijk streng voor onszelf en streven we altijd naar beter en naar meer, terwijl het leven nu eenmaal niet alleen maar hallelujah is. Zonder dalen heb je geen pieken en zonder donker is er geen licht. Maar tegenwoordig lijkt het wel alsof de mindere dagen er niet mogen zijn.
Ja of nee?
Zijn mensen van jou afhankelijk omdat jij veel voor hen doet ? ( Denk aan je kinderen, je collega’s, je vrienden)
Regel jij vaak dingen?
Ben je iemand die graag anderen helpt?
Zeg je vaak ja als iemand jou iets vraagt?
Ga je graag confrontaties uit de weg?
Vind je het lastig om complimenten in ontvangst te nemen?
Ben je vaak bezig met wat anderen zouden kunnen denken van jou?
En wat nou als ik tegen jou zeg : “Maak jezelf eens niet zo belangrijk!” en zoek niet constant naar waardering van buitenaf.
Hoe voelt dat voor jou?
Ik weet namelijk dat ik dit echt de meest confronterende zin vond die ooit tegen mij gezegd werd. Maar het was wel waar. Ik was veel met de buitenwereld bezig. Het ideale plaatje, jullie kennen het vast wel. Huisje boompje beestje, succesvol, er goed uitzien, alles onder controle houden. Maar zeg nou zelf……zo zit het leven toch gewoon niet in elkaar?
Mijn verhaal over zelfliefde
Ik neem jullie mee terug naar 2015. De tijd waarin het niet zo goed met mij ging. Ik was een hardwerkende vrouw met veel ambities, een jong gezin en ik zat vol met eisen. Eisen die ik vooral aan mezelf stelde. Ik moest veel, ik wilde veel en ik had een instelling van ” Er zijn ergere dingen in de wereld”.
Totdat mijn lichaam hier een stokje voor stak. Letterlijk door uit te vallen. Binnen no – time had ik een diagnose MS aan mijn “broek” hangen, lukte het lesgeven niet meer en werd ik gedeeltelijk afgekeurd. Baan kwijt, status kwijt, falend in alle opzichten vond ik.
En opeens is dat dan alles wat er overblijft. Ik werd keihard me mezelf geconfronteerd en vooral met de dingen die te maken hadden met kwetsbaarheid, controle en lief zijn voor mezelf:
Ik moest gaan vragen. Ik moest leren uitspreken wat ik dacht, ik moest “confrontaties aangaan, die ik liever uit de weg ging, ik moest nee zeggen, ik werd afhankelijk, ik moest touwtjes uit handen geven. Ik moest mijn grenzen aangeven. Ik moest loslaten wat ik dacht dat anderen van mij zouden vinden.
En stiekem waren dit dus allemaal dingen die ik juist zo moeilijk vond! En vooral ook de acceptatie dat sommige dingen niet meer gingen en dat los kunnen laten.
En waarschijnlijk hebben jullie ook allemaal zo een motorisch moment, zoals ze dat zo mooi noemen. Een moment of een inzicht of een situatie waar je niet happy mee bent en wat je graag anders had willen zien.
En misschien herken jij ook wel dat je dat moeilijk vindt om te accepteren van jezelf. Het met strenge ogen naar jezelf in die tijd kijken . “Had ik het maar anders gedaan! Als ik dit / dat had gedaan dan ……. ” Maar je handelde op dat moment naar jouw beste kunnen. Je deed je best. En op dat moment was dat wat er lukte.
Jezelf “vergeven “of met compassie naar jezelf terugkijken, vond ik persoonlijk 1 van de moeilijkste dingen. Het voelde als een soort zwaktebod. Dat ik van mezelf kon accepteren dat ik het ZELF zo ver had laten komen. En wat ik zo erg vind, is dat er tegenwoordig vaak eerst iets erg moet gebeuren, voordat we dit gaan doen. Voordat we onze grenzen gaan aangeven, voordat we onszelf op 1 gaan zetten. Hoe mooi zou het zijn, als we daar niet eerst “ziek ” voor hoeven te worden?
Maar juist als je naar die kern toe durft te gaan en al die draken letterlijk in de ogen gaat kijken, dan kun je groeien. Dan kun je patronen doorbreken en als mens een transformatie doormaken. En waar ik zelf heel erg in geloof, dat is dat wij allemaal een verhaal hebben en dat dit verhaal en hoe je met die worstelingen bent omgegaan, weer anderen kan helpen.
Het durven toegeven dat je het ergens niet mee eens bent. Het durven toegeven dat JIIJ dingen anders wilt, JOUW grenzen aangeven……het heeft allemaal te maken met zelfliefde. Met jezelf de ruimte in te laten nemen. Maar te vaak wordt het nog verward met egoïsme. En dat komt omdat er zoveel mensen zijn die een oordeel hebben en vanuit oordelen naar anderen kijken.
En het is ook helemaal oké om in te zien dat het nog niet altijd lukt
ZO was ik 2 weken geleden hier op deze prachtige locatie met Bianca. Ik vertelde dat ik graag nog wilde winkelen, dat ik er op deze dag extra goed uit wilde zien. En dat ik graag mijn hakken aan wilde, maar dat ik nog twijfelde omdat ik gewoon niet zo goed ben op hakken 🙂 Bianca stelde mij de vraag waarom ik dan zo graag op hakken wilde en voor wie ik dat dan deed. Die vraag zette mij weer even aan het denken.
Zelfliefde verdwenen
Ik was er stiekem weer even ingetrapt. In het verhaaltje van de waardering van buitenaf zoeken. En dat ophangen aan kleding of hakken of de mening van anderen. En ik besloot om mezelf te lachen, om te erkennen dat dit een stuk is dat toch altijd bij mij aanwezig is. Maar elk moment kun je weer kiezen voor wat je NU wilt. En zoals jullie zien, heb ik gekozen voor mijn gympjes. Simpelweg omdat dat beter bij mij past. Ik houd niet van hakken, ik vind ze onhandig en ik krijg er heel moeie benen van. En de waardering vind ik van binnen 🙂
En jullie zitten vandaag hier. En dat is fijn. Want het enige moment waarin je veranderingen kunt gaan inzetten, dat is het NU. Niet in het verleden, niet in de toekomst, maar in het NU. En vandaag hebben jullie jezelf deze dag gegund. Je hebt tegen jezelf gezegd : “Dit wil ik doen, hier wil ik bij zijn en ik regel zelf dat ik hierheen kan. ”
Wat een verschil
Moet je nagaan wat er zou gebeuren als je dat nog veel vaker zou doen. Als je jezelf letterlijk meer ruimte gaat gunnen om dingen te doen waar JIJ behoefte aan hebt. En gewoon omdat jij er blij van wordt, omdat je VOELT dat je daardoor als persoon gaat groeien. Je zult steeds authentieker worden, omdat je de dingen doet die op dit moment bij je passen. FLOW zoals ze dat zo mooi noemen.
En natuurlijk is dit niet van de 1 op de andere dag geregeld. En er is geen boekje met een handleiding die voor iedereen hetzelfde is. Maar deze quote wil ik je wel meegeven als hulpmiddel, voor als je de innerlijke worsteling voelt.
Een nee tegen een ander, is een JA tegen jezelf.
